PRELUDE juli-augustus 2011
Het is
stikdonker. Alleen een vaal schijnsel van een ¾ maan die nu en dan even door
zwarte wolken te zien is en vaag lichtere schuimkoppen om ons heen doorbreken
het duister. Veel beweging, Selena gaat van van 30o over de ene kant
naar 30o over de andere kant, bokt naar voren, steigert naar
achteren. Aanstormende golven slaan met harde klappen tegen het vrijboord. Gewoon
ontspannen zitten is er niet bij. Aan de lage kant onder de buiskap of klem in
de kajuitdeur gaat, maar iedere andere positie is gevaarlijk en behoeft
planning. Marten is zeeziek sinds we de Raz de Sein door zijn en flitst nu en
dan naar boven en dan weer terug naar zijn kooi. Ton moet onder de ibuprofen gehouden
worden na met zijn ribben in de hoek van de kajuitingang te zijn gesmakt.
Welkom in een zomernacht in de Golf van Biskaje, op weg naar La Coruna.
Anders kan ook: op de eerste 12 uur - met waarschuwingen 8 - na was de terugtocht van Coruna tot Bretagne windstil. De oceaan was glad en blak, zelfs zonder een overblijfsel van oceaandeining. Maar wel met tientallen dolfijnen die, in afwisselende groepen uren om de boot bleven spelen.
Het was de generale repetitie. In 2009 had ik het snode plan opgevat om in zeven
weken extended zomervakantie de
Atlantische oceaan over te zeilen. Meer een gedachte-experiment dan reëel,
overigens. Mijn werk wilde wel de ruimte geven voor het project, maar nadere
bestudering van het tegenwoordige gedrag van orkanen en een aantal zwakke
punten aan Selena maakten dat het plan uitgesteld moest worden.
Orkanen raasden door de
Carieb, Selena kreeg huidversterking, een nieuwe schroefas, roerkoning,
verstaging, kotterstag, AIS en een Epirb. En ik werd ouder.
Maar niet wijzer. Als het dan niet
in de grote schoolvakantie kon, dan moest ik maar iets eerder beginnen met mijn eigen finale
Grote Vakantie.
Terwijl de sociale partners
over straat rolden over verhoging van de pensioenleeftijd, besloot ik die een half jaartje te verlagen. Met 64½, in de winter, op weg vanaf een Canarisch eiland naar St
Maarten en vandaar verder naar de Amerikaanse oostkust.
Daarna zien we wel. Dat betekende de zomer ervoor, die van 2012, naar Tenerife zeilen om Selena daar een klein half
jaar te laten liggen tot het begin van mijn Grote Vakantie.
In 2011 zeilde ik dus de generale repetitie: in twee weken vanuit Lelystad de Golf van Biskaje over en in twee weken weer terug. Op bedevaart naar Santiago de Compostella, een mooi doel.
"Dat geldt niet!" riepen de Santiago-pelgrims in mijn kennissenkring. Voor mij wel, ik heb mijn Jacobschelp gehaald (en de inhoud met smaak opgegeten).
