Iedere zeiler "kent" Gloucester. Het was de thuishaven van de Andrea Gail die verging in The Perfect Storm. Er is geen toeristisch ding van gemaakt hier. In het Cape Ann Museum is in de afdeling over visserij een model van de boot te zien, maar dat is alles. Een groot deel van het museum is gevuld met schilderijen van F.H.Lane, op een enkele na allemaal panorama's van Gloucester Harbor in de periode 1840-1860. De haventafrelen heel precies, licht en lucht neigend naar impressionisme. Jammer dat hij nooit de verre wereld is ingegaan om van Franse collega's af te kijken.
Een ander museum dat ik bezoek is het wonderlijke Sleeper-McCann House.
Meneer Sleeper was een interior designer in de jaren '20 van de vorige eeuw en bouwde een huis om te laten zien wat hij alniet vermocht. Alle kamers, bijna alle klein en donker, zijn in een andere stijl en hebben een eigen thema en terugkijkend in de geschiedenis, niets vernieuwends, geen art deco of modernismen. De keuken is van de eerste settlers, hij gaf er thanksgiving diners, met alle gasten verkleed als Pilgrims en indianen. Een bijna zwarte gelagkamer uit een17e eeuwse herberg, een Lord Byron room, een Lord Nelson room, een Oosterse kamer. Een paar vertrekken kijken uit over de outer harbor en zijn licht. Sleeper was er succesvol mee, kreeg opdrachten van miljonairs en gebruikte zijn inkomsten om meer kamers aan te bouwen zodat het huis aan de buitenkant lijkt op een Efteling-bouwwerk. Na zijn overlijden, hij was gay en kinderloos, wilde zijn broer het huis - met hoge schulden erop - niet hebben. "Then a private yacht sailed into the harbor, the wife on board saw the house and said: I want to have it. She was married to a McCann and a daughter of the Woolworth-family, so probably she got everything she wanted." Dus werd het het McCann House. Leuk om te bezoeken, maar er wonen, nee.
"I sailed into Goucester on my private yacht, but I don't think I'll buy the house" zeg ik na de rondleiding tegen mijn gids. Hahaha.
Aan de andere kant van de outer harbor staan, toch wel opvallende bij het aanvaren hier, twee middeleeuwse kasteelruines, gebouwd door een uitvinder in de jaren '30 van de vorige eeuw, waarvan één open is voor het publiek. Ik laat dat kasteel maar voor wat het is. Bij een hoppig biertje in de local brewery plan ik mijn volgende tochtje. Ik houd het ruustig, het wordt Rockport, aan de NO-kant van Cape Ann, 3M over de weg, 11M om eilandjes en rotsen heen over het water .
Rockport is een prachtig stadje, met oude houten New England huizen om een klein haventje, met ruimte voor een paar jachten en iets meer lobster boats. Het is wel heeeel toeristisch en met veel kunstenaars en galleries - en een concertzaal met achter het podium een grote glazen wand waardoor het publiek achter de musici de oceaan ziet. Ik heb net YoYoMa gemist, zie ik op het bord met het zomerprogramma.
Ik word warm ontvangen in de Sandy Bay YC, wow, een zeiler uit Holland, in that boat? De club hangt vol met burghies, maar er mist een Nederlandse. Ik laat mijn Toerzeilerswimpel achter.
Het waait hard, 5 met gusts 7bf wat me binnen doet blijven, zelfs al is de wind mee. Als de voorspelling 4-6 is ga ik verder.
Voor de kust van New Hampshire liggen de Isles of Shoals waar ik eigelijk een nachtje wil ankeren, maar met veel wind en deining en een rotsige bodem (waarin het anker slecht houdt) is dat niet zo'n goed idee. Ik zeil door naar Kittery, Maine waar de boot nu aan een mooring ligt en ik al dagen in een heerlijk bed slaap bij Martin & Kyle thuis.
Op zaterdagmiddag doen we een poging om naar Smuttynose, een van de Isles of Shoals te varen, maar de wind is zwak en tegen, dus we varen erlangs en komen 's avonds rozig van zon, beetje wind en water weer thuis.
Monique heeft bericht van de neuroloog over haar rug. Geen opereren.
Ze komt dinsdag dus wel over voor drie weken vakantie. Varen, rijden, niksen, we zullen wel zien.
(wordt vervolgd)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten