Selena on the hard

 

Zondag 28 april

Lekker weer, wel veel frisse wind. Veel gefietst vandaag. Eerst weer naar de consignment shop, toen naar The Bean voor een kop Hot Tea, toen naar Two Silos om te kijken of we daar vanavond kunnen eten (kan niet, gesloten op zondag) en vervolgens naar het Toucan restaurant waar we vanavond wel terecht kunnen. En ook even langs de fietseigenaar om te vragen of we de fietsen nog tot 4 mei mogen lenen. Zijn vrouw (? vlgns. Bas zijn dochter) stond de auto te wassen en ik vroeg do you recognize your belongings; ze keek ons wat verdwaasd aan, herkende toen de fietsen en zei Sure! Vroeg of we er plezier van hadden etc. wat wij natuurlijk van harte beaamden omdat het onze actieradius behoorlijk vergroot. We vroegen of  het OK was als wij de fietsen nog tot zaterdag zouden lenen en dat was  no problem, go ahead!

Maandag 29 april

Het begint met regen dus wordt het lezen, schrijven, mailen. Regen betekent ook vertraging bij het werk op de werf, we hopen dat het op de kant halen van Selena toch op woensdag zal plaatsvinden.
Ik schrijf een antwoord aan BolCom bij wie ik 8 digitale boeken besteld en betaald heb die ik vervolgens niet kon downloaden, en ontdek nadat ik die verzonden heb dat ik de Klantenservicemeneer hartelijk heb bedankt voor zijn eractie (ipv reactie). Ha-ha-ha!
Halverwege de middag, het is dan wat opgeklaard, doen we boodschappen. We bellen met de mevrouw die ons misschien logies kan bieden gedurende Selena on the hard maar we krijgen steeds een antwoordapparaat.
De mevrouw van de dodger/buiskap hebben we ook nog niet gezien, maar dat heeft ook geen haast.
Voordat we verdere uitgaven aan Selena doen willen we eerst zeker weten dat de motor weer OK is.
Bas maakt de achterpreekstoel los en meldt dat even zodat David die een of ander moment kan repareren.
We reserveren een huurauto voor de trip richting Cambridge en terug.
Borrelen en eten ’s avonds op de boot; bekijken afscheidstoespraak van Beatrix en verder, niet bijzonder, nieuws.
Als ik ’s avonds een lichtje boven mijn hoofd wil aandoen dat het weer niet doet omdat je daar eerst wat aan moet friemelen (waar ik niet van houd) stelt Bas me gerust dat dat echt niet gevaarlijk is want maar 12 Volt/1 Watt.  Ik zeg dat die termen aan mij niet besteed zijn waarop hij probeert mij uit te leggen dat “het allemaal te maken heeft met spanningsverschil” en hoe het zit met Voltages, Wattages en Amperes. Ik krijg enthousiaste uitleg over jerrycans met water met kleine gaatjes of grote spleten en hoe hoog of laag die staat en de lieverd is zo lekker op dreef dat ik hem lekker laat kletsen ook als hij mij allang kwijt is .....

Dinsdag 30 april

Het is weer mooi weer gelukkig. Om 8.10, we liggen nog in bed,  meen ik gerommel bij de boot te horen, maar ik denk dat ik me vergis. Als ik echter om 8.30 richting badkamer wil gaan, zie ik op de steiger de gerepareerde achterpreekstoel staan. Da’s pas snel!
Bas schiet meteen in actie en staat op dit moment heel tevreden tegen zijn doos met schroeven en moeren te mompelen.
Vandaag kroningsdag en Nederland is 6 uur verder dan wij, dus we (ik) kunnen meteen de hoogtepunten bekijken.
Vanmiddag aan Eric vragen wanneer hij denkt dat Selena de kant op gaat en hoe (Bas durft nu de motor helemaal niet meer te gebruiken, zelfs niet voor het heel kleine stukje naar de bootkraan).
Rond twee uur heeft Bas, met een beetje hulp van mij, de achterpreekstoel weer geinstalleerd en is de zeereling weer op spanning.

Intussen even langs het huisje gegaan waar we hopen te kunnen logeren en daar is waarempel een man dingen aan het doen, dus we vragen hem of hij ons kan helpen. Nee, zegt Joe daarvoor moeten we bij zijn vrouw Patty zijn, maar die is nu thuis en op dit en dit nummer kunnen we haar daar bereiken.

Hij vraagt ons natuurlijk WDYCF en wij antwoorden WCFHSH (zie eerder blog).
Bas belt en we spreken af dat we vanaf donderdag (inmiddels heb ik van Eric begrepen dat dat het vroegst zal zijn dat Selena gehauld wordt)  tot zaterdag in een van haar appartementjes zullen overnachten a 75 dollar per nacht (veel goedkoper dan hotel, condotel en marina hotel in Oriental).
Moeten dat morgen nog even verder met haar afspreken.
Bas en ik zetten de windmolen weer op zijn plek na veel gepiel met draden enzo die erdoor getrokken moeten worden. Eric is op de boot naast ons in gesprek met de eigenaars, ik kijk toevallig zijn kant op als ik de molen in een houtgreep houd terwijl Bas de molen vastsleutelt; hij wenkt met zijn hoofd richting Bas en steekt met een prijzend gebaar zijn duim op, ik wijs naar Bas en steek ook mijn duim op; Bas heeft in aanzien gewonnen denk ik.

Woensdag 1 mei

Huisje is geregeld; een handig ingedeeld en gezellig huisje mét porch.  Met een practisch en compleet keukentje (als we hier nog eens iets moeten huren, dan weer hier!). Morgen trekken we erin.
Elizabeth van het buiskapbedrijf komt langs. Een goed van de tongriem gesneden dame van onze leeftijd. Ze geeft advies en we leggen haar uit dat het geven van de order afhangt van wat de mannen onder ons motorluik gaan vinden; is het slecht, dan geen buiskap, is het goed, dan wel.
We kiezen een kleur die mooi past bij he t teak van de boot en gaan accoord met haar geschatte prijs. Als de opdracht doorgaat zal ze precies vertellen hoeveel en ze zal dan haar best doen de buiskap voor eind mei af te hebben, maar beloven kan ze niets want ze heeft heel veel opdrachten van mensen die daar ook hard op zitten te wachten. Maar, zegt ze, er is hier in de buurt heel veel leuks om naar toe te zeilen dus je hoeft je niet te vervelen tijdens het wachten: Okracoke, etc.
Langs de visboer gegaan waar twee norsige jongetjes van een jaar of 12 en 14 bij bakken met krabbetjes staan (de krabben staan op het punt te gaan “shedden” = hun harde pantser afgooien, en het is belangrijk dat je ze op het juiste moment hebt zodat ze als soft shell crab de toonbank over kunnen).
Het jongste mannetje vraagt of hij ons kan helpen. Ja, een flounder graag.
Small, medium or large? Geen idee? Hoe groot is groot, hoe klein is klein? Doe maar medium.
Jongetje probeert met een schepnet een, levende, flounder uit zijn bassin te scheppen maar dat lukt ondanks verschillende pogingen niet. Dus stapt hij met zijn kaplaarzen in het bassin, pakt de eerste de beste flounder er met zijn handen uit en gooit hem op de planken porch. OK? vraagt hij, Ja OK!
De flounder ligt te klapperen en te flappen op de planken, jongetje wil een mes achter zijn kop steken maar door dat geklapper schiet de flounder een andere kant op; nog een poging die min of meer lukt hoewel volgens mij de ruggegraat niet dodelijk is doorgesneden, noch een belangrijk bloedvat. Beetje zielig! Gelukkig komt pa eraan die aan dit lijden snel een eind maakt en de vis voor ons fileert.
Blijft minder vis over dan we gedacht hadden dus vragen we of hij nog kleine clams in voorraad heeft.
Ja, die heeft ie dus daarvan nemen we als voorgerecht twee dozijn mee.

Op de werf leren we steeds meer boaters kennen: Eric en Deborah met hondje Maizy, Barry die al veel over de wereld gezeild heeft en net weer en aftands schip heeft gekocht voor een prikkie om dat te gaan omknappen (zijn oude, ook ooit flink opgeknapte schip heeft hij verkocht en zet hij nog even in de antifouling), onze buren met een prachtig opgeknapt schip en zo nog wat mensen waarvan we de naam niet kennen.

Donderdag 2 mei

Vandaag zal Selena op de kant gehaald worden! We zorgen dat we stipt om 8 uur klaar staan. Bas gaat informeren hoe laat en dat wordt pas middag. We pakken zoveel mogelijk spullen voor onze vakantie, lenen de Cadillac en om 12 uur haal ik de sleutel op bij/van ons huisje waar een aardige Patty de laatste natte lappen over het aanrecht haalt.
Halverwege de middag is het eindelijk zo ver en wordt Selena naar de bootkraan gesleept, uit het water gehaald en op “poten” gezet. De beslissende antwoorden op de vraag of de schroefas nog recht is en of de versnellingsbak geen schade heeft opgelopen zullen we pas morgen te horen krijgen.....
Onze eerste avond in ons huisje; we zitten op de porch met een glaasje en bijna iedereen die langsrijdt (we wonen aan de hoofdweg Broad Street) zwaait even, we zwaaien geroutineerd terug.
We eten in The Silos, een restaurant in, de naam zegt het al, twee voormalige (graan?)silo’s. Gezellige tent met LP’s en LP-hoezen uit vrnl. de zeventiger jaren aan de wand. Hier komen duidelijk de wat minder formele inwoners van Oriental. Ik neem een goede pizza, Bas een Blue Cheese Kobe Burger.
Chef/eigenaar (behoorlijk jonger dan wij dus die hoezen zijn vast van zijn ouders) komt aan de tafel om te vragen of alles naar wens is en we complimenteren hem met zijn lekkere eten en leuke tent.
Bas gaat daarna nog even terug naar de werf om een dringende mail aan Marco ivm de motor te sturen. Ik fiets naar ons huisje en als Bas lang op zich laat wachten ga ik naar bed.
Bas komt veel later want had een gezellig kletsuurtje met andere mannen die op de werf  bivakkeren en bleef toen plakken.

Vrijdag 3 mei

Bas kust mij om 7.30 wakker en zegt “Ik ga naar m’n werk”. Hij is al aangekleed, heeft al koffie gezet en ontbeten en staat te popelen. Ik doe het wat rustiger aan, uitgebreid douchen, kopje koffie, stukje lezen en om 9.30 met behoorlijke tegenwind naar de werf.
Barry is Bas een interview aan het afnemen om op zijn blog en YouTube (zoek Interview with Dutch Sailboat Selena After mast Loss) te zetten in de hoop dat we een goedkope mast voor Selena zullen vinden; halverwege komen ze naar beneden met koffie om het interview daar nog even voort te zetten.
Van Eric krijgen we de schatting van de kosten voor het repareren van de voor- en achterpreekstoel en de teakhouten “dekrand”. Alles bij elkaar zitten we nu op een aanzienlijk bedrag, nog zonder mast of tuigage! Maar goed, dan kunnen we veer VAREN!

Zaterdag 4 mei is de jaarlijkse Village Yard Sale. Bas gaat eerst weer naar Selena, ik fiets een beetje rond en doe wat noodzakelijke boodschappen.

In heel veel tuinen staan heel veel spullen uitgestald. Mensen zijn al vanaf 6.30 bezig hun boeltje uit te pakken en uit te stallen, maar tegen 14 uur moeten ze het grootste deel daarvan ook weer inpakken.... gaan ze dat volgend jaar weer proberen!? (Bas hoort op de werf “we saw Monique” iedereen kent ons zo langzamerhand).

Om een uur of 10 rijden Bas en ik er met de fiets wat tussendoor maar zien niets wat ons trekt.

We brengen de fietsen terug naar de aardige man van de porch, treffen weer zijn vrouw in de tuin en hond. Hond heeft bot en vindt het blijkbaar niet goed dat ik langs hem loopt dus geeft me een knauw bovenaan mijn kuit; mijn broek is heel gebleven maar ik ontdek ’s avonds waarempel een bebloede tandafdruk!

We overhandigen de vrouw een fles goede rode wijn met ons visitekaartje eraan met daarop een bedankje. Ik zeg We didn’t know what to bring... Beer, wine or ..... Zij, grijnzend All the above.
We lopen naar de werf om de leen-Cadillac op te halen en rijden vervolgens naar New Bern om daar onze huurauto op te halen. Daarna Cadillac weer terug naar werf, spullen in de huurauto laden, afscheid nemen van Patty en Joe (huisverhuurders die daar ook met hun yard sale staan) en naar Elizabeth om haar officieel te laten weten dat de opdracht voor de buiskap door kan gaan nu zeker is dat de motor gerepareerd kan worden. De buiskap is vast mijn verjaarskadootje voor Bas.
Om 15.30 uur rijden we het eerste stuk richting Cambridge en eten en overnachten in Edenton, een Amerikaans Aerdenhout, met prachtige colonial huizen uit de 18^e eeuw

Zondag 5 mei om 8.30 uur weer in de auto. Om 10 uur een kop koffie met waffle in een Waffle House. Rond 12 uur maken we een detour langs Chincoteague een plek die,  middels het boek Misty van Marguerite Henry beroemd is geworden om zijn wilde ponys’ en vooral dan Pony Pennning, de jaarlijkse round up en zwempartij van die dieren van Assateague naar Chincoteague. De in dat jaar geboren veulens worden dan geveild voor het goede doel waarna hengsten en merries weer voor een jaar worden losgelaten. De festijn vindt ergens in juni plaats en trekt schijnbaar heel veel publiek. Nu is het er rustig en mooi; marshes en swamps (zoveel swamp dat je begrijpt hoe het Shrek-idee is ontstaan) met veel vogels. We eten een hardgekookt eitje met biertje onderaan de vuurtoren die in de steigers staat. Rond 6 uur komen we aan bij Willem en Miriam en worden hartelijk verwelkomd. Het is nog net lekker om even op de porch te zitten voor een borreltje.