IK VERVEEEEEL ME ...

... zegt Monique met enige regelmaat. We staan nog steeds achter op de yard. Voor, bij de werkplaats is nog geen plaats want daar staan nu een paar hele grote motorjachten, maar het gaat gebeuren, wordt ons door Eric verzekerd. De bellhousing heeft hier de zege van alle techneuten gekregen, de nieuwe damper plate is er intussen, dus nu komt het op een time slot aan voor de mechanic, de welder en de wood craftsman.
Tussen de buien door heb ik mijn loopje naar de boot, om wat te verven, lakken, solderen. Als het niet regent. Er komen zware onweersbuien over de afgelopen en deze dagen. Als ze er niet zijn, is het heel warm, aan boord zweet ik dan meer dan ik in de sauna doe. Monique laat de bootwerkjes aan mij over, en dus: "ik verveel me, misschien moet ik gaan haken", Quilten, opper ik, dat is meer van hier.
Op vrijdag gaan we naar de Tiki-bar en mingglen met de local retirees. Onze Kip natuurlijk. Een dame met azur-blauwe lenzen in, jaren de local radio weather anchor die niet in global warming gelooft. Een dame die vraagt wat ik de leukste winkel in Oriental vind. Voor haar is dat Nautical Wheelers, die hebben zoveel leuke dingen. Twee zinnen later vertelt ze dat ze kunst maakt die ze daar verkoopt. (Inderdaad, ik praat hoofdzakelijk met dames.)

Joe komt het gras rond ons huisje maaien en de palm snoeien. How about a drink? No beer, hij houdt het op water. Op zijn praatstoel horen we wat over Oriental. Als town is het nog geen 120 jaar oud. De naam komt van een  stoomschip dat op de outer banks ten onder is gegaan. Iemand vond het naambord "Steamer Oriental" en dacht: zo noem ik dit plaatsje.
Tegenover ons was tot in de jaren '50 het station, er liep een trein naar New Bern, die vooral hout transporteerde dat hiet in de omgeving gekapt werd. Het bos-areaal in North Carolina neemt langzaam af, maar is nog steeds bijna 60% van het oppervlak van de staat. En er wordt nog steeds flink gelumberd, maar het hout wordt nu per vrachtauto weggevoerd. Er zijn twee rederijen met vissersschepen die in Urk niet zouden misstaan.
Naast ons is bar/restaurant Oriental Steamer. De enige eettent hier waar we niet geweest zijn omdat het geen aantrekkelijke uitstraling heeft. Meestal closed, en wanneer open wat vage mensen achter een computer voor het raam, een enkeling achter de bar en lege biljards met groene lampen erboven, Joe vertelt dat het ooit een goed restaurant was, maar dat de eigenaar aan de drank en daarna de drugs raakte. Op de parkeerplaats vinden schimmige transacties plaats. En dan volgen er nog twee handenvol Orientals die scheidden, aan de drank en aan de drugs gingen. You know, there is not much to do here, as you probably found out by now. Mensen gaan zich vervelen ...
We begrijpen het water in plaats van bier. Dit weekeinde vieren zijn Pat en hij hun 40e anniversary.
Met een beetje aarzeling neemt Monique nog een glaasje wijn en ik een IPA. We moeten voorzichtig zijn hier, hebben we begrepen.
Volgende week gaat Selena hopelijk naar het werkdeel van de werf en komt er uizicht op varen. En er is de 4th of July en direct daarna twee dagen het Croackerfest, met parades, bands, een taartenwedstrijd waar we een Amsterdamsche Appeltaart gaan inbrengen, weer een pizza-eetwedstrijd en meer van dit vermaak.
we'll let you know