vrijdag 5 juli 2013

Monique's Life in Oriental


Vrijdag 5 juli, 11 am EDT
BREAKING NEWS: we staan weer naast de werkplaats, er gaat gewerkt worden!

Wat eraan vooraf ging ...
 
Zaterdag 21 juni 2013
Op de een of andere manier kon ik, terug in Oriental, even mijn draai niet vinden; misschien omdat de laatste dagen in Loenen wat hectisch waren, met gedoe en veel geregel.

Nu bijna zeker is dat de bootmotor gerepareerd kan worden en we Eric ook op dat spoor hebben gezet is de noodzaak om elke dag een paar keer je gezicht te laten zien verdwenen. Bas is bezig met Selena, menietje hier, verfje daar. De mensen die we hier inmiddels hadden leren kennen zitten allemaal voor vakantie elders. Ik zit thuis, lees wat, fiets wat, puzzel wat, maar verveel me eigenlijk een beetje. Er is hier dan ook echt helemaal niets te doen! Ik denk dat ik maar eens een boek ga schrijven.....

De boeken van Bol.com die ik in de VS niet gedownload kreeg heb ik inmiddels in Loenen kunnen downloaden (hoi!) maar de vreugde is van korte duur; terug in de VS krijg ik halverwege het derde boek een foutmelding “beveiligd door Digitale-rechtenbeheer”. Niet alleen de laatst gedownloade boeken, maar ook alle eerdere boeken geven dezelfde melding. DAAAG E-reader! Wat heb je nou aan zo’n ding als je dat niet net als bij een “hard” boek mee kunt nemen naar, en lezen in, welk land je maar wilt, het wilt uitlenen aan wie dan ook, in welke taal of waar de auteursrechten ook gelden, etc.
Ik zal eens bij de Consumentenbond aan de bel gaan trekken!

Maandag zijn we naar New Bern gegaan, voor inkopen bij Harris Teeter, een van de betere supermarkten (Ahold-groep!), en om onszelf te feteren op oesters, eerst rauw daarna a la Rockefeller, en verse kreeft!
Waar een vliegwielhuis al niet goed voor is!

Tegen borreltijd kregen we Trish en Sam op bezoek, die met hun boot bij Deaton liggen. Trish en ik ontmoetten elkaar ’s morgens toen ik op de werf wat e-mails aan het verzenden was en zij haar was uit de droger kwam halen en raakten aan de praat; zo gaat dat!
Sam, rond de 63, is neurowetenschapper; doet veel onderzoek en geeft les. Het was een genoeglijk gesprek. (Nee, we zijn niet ons brein, het brein is van ons, maar laat ons na onbewuste leerprocessen wel veel dingen op de auto-pilot doen).

Gisteren, vrijdag, waren we van plan ons tegen zessen maar weer te melden bij de Tiki-bar maar Joe, van het echtpaar dat ons ons huisje verhuurt, werkt zich in het zweet bij het onderhouden van de tuin en we nodigen hem uit voor een glaasje. En, dat wisten we al, dat betekent niet een kwartiertje want Joe is lang van stof en raakt nooit uitgepraat (het niet meer paraat hebben van namen kost ook tijd, want hij moet en zal ze uit zijn geheugen vissen, ook al zeggen ze ons niets). Hij weet veel te vertellen over hoe Oriental ontstaan is en wie waar woonde en wie wat deed enzo. In zijn verhaal komen veel divorces en exes en drunks voor (i.v.m. verhuizingen, teloorgegane bedrijven, etc). Dat valt hem zelf blijkbaar ook op waarop hij verklaart dat there’s not much to do in Oriental so a lot of people start drinking.

Vroeger, begin 20e eeuw, was het hele gebied hier nog bos. Dat is voor een flink deel omgehakt, bomen gingen via de kreken naar de Neuse River en werden daar op treinen geladen (speciaal daarvoor was hier destijds een station). Da’s heel wat anders dan je nu ziet: huizen omringd door grote gazons (je hoort hier overdag ook altijd wel ergens een motormaaier* razen) met nog hier en daar een boom; veel nieuwe aanplant van sierbomen als Crape Myrtles (volgens mij een soort sering, sommige bloeien nu). Buiten Oriental is het overigens nog flink bebost en wordt er nog steeds aan houtbouw gedaan.

Flooding, het overstromen van de rivier, door harde wind of hurricanes, is het gevolg van water dat door de wind het land wordt opgestuwd en niet door groot tijverschil (dat hier heel klein is) en vindt hier regelmatig plaats. Maar... het water komt wel steeds hoger. Soms wel heel hoog, getuige het streepje op de muur bij de vishandel vanmorgen (ik schat 1.70 meter hoogte) van hurricane Irene in 2011.
We hebben al gezien dat een aantal huizen in Oriental wordt opgehoogd (stalen balken eronder, de handel in zijn geheel opkrikken en stenen palen opmetselen), ongetwijfeld vanwege Sandy vorig najaar! Ons huisje staat op palen en is dus redelijk veilig.....

*Ben je werkeloos? Word gazonverzorger in Oriental en omstreken! Er zijn hier vele bedrijfjes, met namen als “Yard Barber”, die hier wekelijks de gazons maaien en grasrandjes lijnrecht bijsnijden. Blijkbaar lucratief werk!
Ha, deze zag ik ook op een auto staan: Ken & Jim. Lawn mowing and more.... (heel dubbelzinnig, maar ik lees nu “50 Shades of Grey” dus het kan aan mijn aangetaste perceptie liggen!)
Ja, “50 Shades of Grey”. Best opwindend hoor, maar het wordt na een tijdje wel een beetje afgezaagd: “Jeez! My inner goddess.... Holy shit! Whoa! Rolling eyes.... Touching me there (e.g. “Het Plekje” zoals mijn kraamzuster dat placht te noemen), spiraling into orgasms, Holy crap! Oh my! etc. etc.
Doe mij maar gewoon Bas.

Ander onderwerp.
In een van de blaadjes die ik lees, zie ik de laatste trend voor het opleuken van your back yard party deze zomer: gooi een paar hoelahoephoepels in je zwembad en laat in iedere hoepel bloemen “ b.v. Gerbera’s van een bepaalde kleur” drijven. You’ll need four or five hoops.... (dit ter indicatie van de grootte van je pool!). Kijk, da’s pas feest en heel wat origineler dan die stomme schalen met drijfkaarsjes of windlichten met waxinelichtjes bij ons!

Gisteravond, het weekend was tenslotte begonnen, echt lekkere pizza gegeten in The Silo’s.
Vanmorgen de Farmers Market maar weer bezocht. Mijn aan de hoge temperatuur aangepaste outfit, een van mijn in India gekochte “kurta’s” (soort jurkje) met daaronder een legging, leidde tot grote opwinding bij nogal wat dames aldaar die vanachter hun kraam vandaan kwamen en mij met allerlei vragen bestormden: I loooove your dress; where did you get it? (not Dutch?); of ik dus in India geweest was, dat als ze zelf zoiets hadden ze nooit meer iets anders aan zouden trekken, of ze een foto mochten maken zodat ze het na konden maken, dat het zeker heel lekker zat, etc. etc.
Ik vermoed dat bezoekers van de Farmers Market over een tijdje ook een stalletje met kurta’s zullen aantreffen! Of dat half vrouwelijk Oriental ineens in kurta’s gekleed gaat! Wel grappig.

We zijn even bij Elizabeth langs gegaan om te vragen of ze tijd zou hebben om alsnog een dodger/buiskap voor ons te maken. We gunnen haar de opdracht van harte maar ze komt om in het werk en we willen niet, na inmiddels al 3 maanden gewacht te hebben, nog eens tot september op een dodger hoeven zitten wachten. Ze zegt ons dat ze ons maandag antwoord kan geven als ze met haar assistent Tracey gesproken heeft (“... She would kill me if I would promise you something that’s not possible”). Maar eerder dan eind juli zal het niet worden......

Maandag 24/6
Het hele weekend een afwisseling van zonneschijn en stortbuien met daar tussenin benauwde hitte.
Sinds dit weekend was ook onze internetverbinding (via buurvrouw Elizabeth’s shop)  moeilijk tot on-bereikbaar, desgevraagd wist Tracey vanmorgen te vertellen dat die inderdaad kuren krijgt als het zwaar geregend heeft; even uit en weer aanklikken en zie daar, het werkt weer!

Elizabeth en Tracey hebben overlegd, en als we geduld hebben tot hun zomerstop, half augustus, dan beloven ze dat ze een dodger voor ons kunnen maken. That’s a deal! Tot die tijd kan Selena gerepareerd worden, kunnen we daarna wat proefvaren in de buurt, nemen we evt. nog een autovakantie tussendoor, kortom we vermaken ons wel tot die tijd. Het huisje hebben we nog tot half juli, daarna hopen we weer terug te zijn op een drijvende Selena.

Gisteren geluncht in Trawl Doors, het restaurant van de Oriental Marina; het enige restaurant in Oriental waar we nog niet geweest waren. Good grub!

Nee, ik lieg, er is nog de Oriental Steamer Restaurant. De Irene-flood heft de keuken eruit gespoeld en de eigenaar heft dat zo gelaten, Nu is het “a beer joint with pool tables ... a little rough for visitors from out of town” schrijft de TripAdvisor App. Het ziet er zo onbezocht en groezelig uit, dat we ook niet de behoefte hebben daar naar binnen te gaan. Er gebeuren 's nachts schimmige zaken op de parkeerplaats, had Joe ond al vertelt.
Vorige week hebben we geluncht in Sea Shanty en ondanks wisselende recensies op Trip-Advisor hadden we daar een prima sandwich.


Vanmorgen vanaf de porch een koddig schouwspel van
50 Shades of Grey squirrels
(grijze eekhoorns) gezien. Hoog in de electriciteitspaal werd een vrouwtje genomen door een mannetje. Komt er over de electriciteitsbekabeling die over de weg loopt, opgewonden een andere eekhoorn (zonder staart, hij heeft slechts een stompje) aan die bij de paal aangekomen direct omhoog klimt en agressief het mannetje van het (zijn!?) vrouwtje afjaagt. Het vrouwtje klimt hooghartig verder omhoog en nestelt zich bovenop de paal waar ze zich verwachtingsvol, met haar staart omhoog, kittig gaat zitten wassen terwijl beneden haar de twee mannetjes hun strijd uitvechten. De amoureuze pluimstaart wil zijn overspelige karwei duidelijk afmaken, maar Stompie vindt dat niet goed. Het is een verstoppertje spelen rondom de paal waarbij Stompie, hoger in de paal, in het voordeel is.

Even later komen over de electriciteitskabel, met een kleine tussenpoze, nog eens twee eekhoorns aanrennen en dan barst de heibel los. Ineens stuiven alle eekhoorns met opgewonden klikgeluidjes achter elkaar aan of voor elkaar weg, als jagers en opgejaagden; sommige laten zich in belendende bomen en struiken vallen of hollen over de electriciteitskabel terug de weg over. Daarna keert de rust weer en neemt het gewone leven weer zijn gangetje.

Donderdag 4th of July!
Vanmorgen de Amerikaanse vlag (-getje, voor die gelegenheid aangeschaft bij Dollar General a 2 dollar) uitgehangen. We merken verder niets van speciale activi- of festiviteiten, die worden blijkbaar allemaal bewaard voor het Croaker Fest dat hier jaarlijks op de eerste zaterdag van juli, overmorgen dus, wordt gehouden (met de vrijdag als pre-party).
De afgelopen dagen had Bas op de vlaggeplek de Nederlandse vlag opgehangen. Dat was riskant, want onze driekleur wordt hier gebruikt om aan te geven dat je shop open is.
Nou staat onze voordeur overdag steeds open om de wind lekker door te laten waaien, dus men ziet al gauw dat we geen winkel zijn, maar er was een ouder echtpaar dat dat wel dacht en binnenliep maar toen ze zagen dat ik de krant aan het lezen was en Bas op zijn iPad zat te pielen draaiden ze zich, met verontschuldigingen, weer om.

Inmiddels hebben we ook een auto te leen: een knalrode BMW-330!
Afgelopen zondag kwam ineens Marie (van Eels on Wheels) aanzetten voor een kopje koffie. Ze vroeg o.a. wat we zoal de hele dag deden en ja, toen moest ik beamen dat ik me behoorlijk begin te vervelen. Waar je thuis altijd wel iets kunt doen, strijken, administratie, archiveren, Tiffany, de stad in, desnoods voor de buis hangen, etc.,  zitten we hier toch wel erg opgesloten in een gat waar niets te doen is behalve de vrijdagse Tikibar-borrel en de zaterdagse Farmers Market (kejje nagaan!!). Ondertussen heb ik me wel al bedacht dat ik maar gitaar moet leren spelen want die heeft Bas van boord meegenomen evenals twee lesboeken.
Onze actieradius is dankzij de fietsen wel iets groter, vooral sneller, dan als voetganger maar de mogelijkheden blijven zeer beperkt. Dus kwam Marie met het aanbod dat we voorlopig een van hun auto’s kunnen lenen!

Ook vroeg ze of ik een Slow Cooker van haar wilde lenen want dat was zo handig: ’s morgens alle vlees, aardappelen en groentes erin, instellen op zoveel uur (4/6/8/10) en verder niet meer naar omkijken. De noodzaak om er hier een te hebben is niet groot, maar aangezien ik in NL al overwoog om er eentje te kopen leek het me een goed idee eens met een geleende te experimenteren. Marie vond ook dat ik dan tenminste weer wat omhanden zou hebben.
Dus, kwam Marie op maandagmorgen de rode BMW brengen en een gigantische Crock-Pot en een tas vol Slow Cook-gebruiksaanwijzingen en –recepten, boeken over deze streek en landkaarten.

Martie zou dinsdagmorgen vroeg weer thuiskomen uit Miami en we werden uitgenodigd om rond 8.30 te komen kijken hoe zij de vis flushen. Die vissen zitten in diverse watertanks bovenop een lange oplegger. Via een buizen- en slangensysteem wordt dan gedurende een kwartier schoon water door de tanks geleid die al het vuile water van de afgelopen (dit keer 18, max. is 24 uur) transporturen wegspoelt (er komt dan ook een lichte ammoniaklucht vanaf). Daarna wordt overtollig water (i.v.m. toegestane gewicht van de truck) afgevoerd en wordt een mengsel van zout en nog wat aan het water toegevoegd waardoor het water minder snel vervuilt en de vissen zich prettiger voelen.
Daarna worden de grote tanks met vloeibare zuurstof, die tijdens het transport voor zuurstoftoevoer in de watertanks zorgen, bijgevuld en gaat de wagen verder, op weg naar New York. Daar komt hij tegen middernacht aan, als het in de stad rustig is met verkeer, en wordt de levende vis via allerlei kleinere wagens afgeleverd bij Chinese winkels, waar ze in aquaria wachten tot ze door een klant worden aangewezen; visnetje, klap met houten hamertje op hun kop, inpakken en wegwezen. “Chinezen willen alleen levende vis, en van goede kwaliteit”, zegt Martie. En daarom is het belangrijk dat de vissen zich lekker voelen en niet gestresst raken tijdens het transport.
Palingen kunnen vanwege het feit dat ze met weinig water toekunnen (ze ademen ook door hun huid) per container met het vliegtuig naar Europa, vooral naar Belgie.
Martie begrijpt niet dat wij in Europa bezorgd zijn om de palingstand, want hier in de VS zijn er zat. Dat de Spanjaarden de glasaaltjes wegvangen is volgens Martie, zolang dat beperkt blijft tot eigen gebruik en niet geexporteerd wordt (wat nu niet meer mag van “Brussel”, zegt Bas), geen groot gevaar voor de voortplanting van paling. Hij snapt ook niet waarom paling bij ons zo duur moet wezen, want er is meer dan voldoende maar gek genoeg is er vanuit Europa nauwelijks vraag naar, zegt-ie.

Dinsdagavond zijn we met Marie en Martie gaan eten bij een Indiaas restaurant in New Bern; gelukkig mochten we nu wel betalen!

Heb de Crock-Pot inmiddels met groot succes uitgeprobeerd op een pond sukadelappen(?)/flat iron steak. Specerijen, kruiden, groenten en vlees zo in de pan gedaan en in 10 uur heerlijk mals touwtjesvlees met heerlijke saus!
Goed dat ik van tevoren even de gebruiksaanwijzing las! Blijkt dat de crockpot behoorlijk heet wordt en dus op een hittebestendige ondergrond geplaatst moet worden! Onze aanrecht is van kunststof, onze vloer is van kunststof, dus uit de tuin een grote bouwsteen gesleept en daar de pan op gezet; perfect!

Hoe nuttig kan het zijn je voor wat langere tijd in een ander land te vestigen!
Zo leer je een aantal vooroordelen te weerleggen.

Waarom verbruiken Amerikanen zoveel energie aan air conditioning, is dat nou nodig!?
JA! Ik moet er niet aan denken hier geen airco (“AC”) te hebben. De temperaturen overdag lopen hier vanaf april al heel snel omhoog naar 30 tot 35 graden Celsius; ’s nachts koelt het iets af maar is het altijd nog een stuk boven de 20. Daarnaast is de lucht hier ook heel vochtig dus de warmte valt als een pak vette watten over je heen.

Waarom hebben Amerikanen altijd van die overdreven grote koelkasten!?
Omdat je vanwege bovengenoemde temperaturen ALLE verse levensmiddelen koel moet kunnen bewaren. B.v. aardappelen en worteltjes schrompelen met de dag verder ineen als ze niet in de koelkast kunnen; dranken zouden lauwwarm en niet om te drinken zijn als je juist smacht naar een koele dorstlesser; restjes eten kunnen absoluut niet te lang ongekoeld blijven staan, etc.

Waarom krijg je in een bar altijd zo’n aanstellerig servetje onder je glas i.p.v. een onderzetter (of niets)?
Omdat van het glas met koude inhoud onmiddellijk veel condenswater komt afdruipen. Op een “harde” onderzetter wordt dit niet geabsorbeerd dus blijft die onder tegen je glas kleven als je het optilt om er daarna af te vallen (moet je weer bukken!); een servetje (soms een bierviltje) absorbeert wel goed, zorgt dat je geen druppels op je kleren krijgt, geeft geen kringen en geeft geen gedonder met op de grond vallen.

Waarom zetten Amerikanen nooit hun motor uit als ze langere tijd ergens (open brug, pont) voor moeten wachten? Dit is heel milieuvervuilend!
Ja, het belast het milieu, maar om je “AC” in werking te houden (zonder je accu meteen leeg te zuigen) moet je motor aan blijven staan. “Raampjes tegen elkaar open zetten” brengt alleen maar nog meer hitte in je auto dus “AC” (en raampjes dicht!) is een noodzakelijk kwaad als je met je auto in de brandende zon op een brug of ferry staat te wachten.

Waarom hebben Amerikanen altijd van die grote, super comfortabele auto’s die, dankzij grote motoren, weinig geluid maken maar veel benzine slurpen?
Comfortabel als in: prettig zitten, automatische versnellingsbak, cruise control, voldoende ruimte en “AC” voor alle inzittenden, stille motor zodat je de radio/audio goed kunt horen, etc.
Alles om de lange afstanden die hier heel gebruikelijk zijn (2 uur rijden om even op de koffie te gaan is niet ongewoon) ook prettig door te komen.
Om diezelfde reden is het des te fijner dat de benzineprijs hier niet net zo hoog is als in NL (benzine kost hier nu ca. $ 3,40/gallon, dat is omgerekend € 0,70/liter, hoewel ze hier ook klagen dat het zo duur wordt!) en dat motels langs de route hier heel betaalbaar zijn (voor $50-75 heb je een prima kamer voor z’n tweeen).

Vanmorgen riep Bas mij bij het opstaan toe even uit te kijken “want er lopen allemaal kleine rupsjes in de keuken!”. Als je mij snel mijn bed uit wilt hebben moet je dat roepen!
En inderdaad, er kronkelden allemaal cremekleurige rupsjes rond, vooral bij de voordeurmat. Nog eens goed gekeken.... en, bril op, nog eens...! NEE! Dat zijn geen rupsjes! Dat zijn MADEN!!!!!!
Geen idee waar die vandaan komen. Er is niets te zien wat eierleggende vliegen kon aantrekken, het stinkt niet naar iets wat ergens ligt te vergaan, het komt niet uit de vuilnisbak, niets te zien bij koelkast of keukenblok, het plafond boven de voordeur is ook vlekkeloos, de porch aan de andere kant van de voordeur ook helemaal schoon, en nee ook de steen onder de Crock-Pot was schoon, dus ????? Hebben we gisteravond, na eten en muziek en drankjes bij The Silo’s, iets onder onze schoen mee naar binnen gelopen? Nee, schoenzolen allemaal schoon! Zou het uit de slaapbank komen die naast de voordeur staat? Moeten we die dan toch maar niet eens uitklappen om te zien wat daar uit komt? Met bevend hart gedaan, ieder moment verwachtend een vergaan dood beest aan te treffen, maar behalve een stel heel stoffige lakens ook daar niets onoirbaars te vinden!
Enfin, hele keuken geveegd en gedweild en na af en toe nog een enkele verdwaalde made te hebben moeten opvegen zijn we, voor vandaag in ieder geval, weer schoon.
Hoop niet morgen weer een nieuwe lading aan te treffen.....
Het wordt tijd dat we weer naar de boot gaan!

1 opmerking: