Catch 22

Ik zit achter een Mahi-burger en een summer ale in Hooters na een moeizaam bezoek aan de douane. Ik moet mijn probleem - een verlopen license wegens omstandigheden - drie maal herhalen. Om te horen dat extension van een licentie niet mogelijk is.
Ik houd mijn verhaal tegen een ernstige, gewichtige customs-man, een oudere hoort met een meewarige blik toe.
Waar ben ik binnengekomen? Morehead City, "that's Beaufort.... And you said you lost your mast? Where?... How were they able to find you in the middle of the ocean? ... The Beaufort people should have handled this."
Die heb ik geschreven, en gebeld, maar die vonden dat ik naar Norfolk moest.
"Did they say why?"
No sir, just that Oriental is closer to Norfolk than to Morehead.
"But it isn't, and it's in their jurisdiction... Let me get the Beaufort poeple on the phone ... "
Een officer van het Beaufort-Morehead City kantoor komt erbij op de speaker.
"How long did the repairs take, did you say?"
Van april t/m augustus - ik tel voor op mijn vingers - 6 maanden!
"Well, you should have left the country. But this is a Catch-22 situation, should have ben solved by Beaufort".  Als zijn gewichtige collega niet kijkt heft de oudere met een lichte glimlach zijn ogen ten hemel en schudt zijn hoofd een beetje.
De ernstige zet de speaker uit, loopt met de telefoon naar achter een schot, praat een tijdje zachtjes en komt uiteindelijk terug met een formulier waar hij stempels en een handtekening opzet. Ik krijg met een ernstig gezicht een telefoonlijst van douaneposten, de waarschuwing te bellen als ik naar andere havens vaar en een extended license: afgegeven 1 april 2013, geldig van nu tot half mei 2015.
"Have a good day, enjoy your stay!"
De oudere geeft nu een brede glimlach, met zie je wel, gedoe, maar het komt wel goed.
Selena mag weer een jaar blijven.

Terug met de pont naar Portsmouth, dat een Olde Towne met mooie eind-18e en 19e eeuwse huizen heeft. Een is een museum dat ik binnenga. Twee dames en een heer op leeftijd verwelkomen me warm, bespringen me bijna, ik ben hun enige gast vandaag. Ze geven mij een gedetaillerde tour. Alles in het huis, op de electriciteit na, is origineel. De familie heeft het met inhoud aan de museum-stichting van Portsmouth gegeven. Na anderhalf uur en een glas home made lemonade ga ik weer terug naar de boot.

Ik steek de Elizabeth River over naar de Waterside Marina in Norfolk, voor een lekkere douche en om Martin te verwelkomen die 's middags aan boord zal komen. Maar de vlucht naar Norfolk wordt gecanceld, omgeleid, hij is er pas om 9pm. Jack & Jo, boaters waarmee ik een paar dagen ben opgevaren vanuit Elizabeth City staan erop dat we Dark&Cloudies komen drinken aan boord bij ze.

Donderdag. De wind is ZO, 4-5 met af en toe een vlaag 6, is de voorspelling. We gaan welgemoed op weg noordwaarts. Na anderhalf uur zijn we op het grote water van de Bay en daar waait het harder en zijn de vlagen dat navenant ook. Op een 2x gereefd grootzeil varen we regelmatig 7+ knopen. De voorspelling worden akelig: uit de bergen komt er slecht weer aan met thunderstorms, windkracht 6 met gusts 8. De golven hier zijn hoog, kort en hol, en zetten de boot regelmatig 90 graden uit koers. De voorspelling voor de waves is hoger.
Deltaville is de eerste, niet ver een rivier op haven en die varen we bij dikke wind dus maar in om 7pm (voor wie hier bekend is: Broad Creek, aan de noordkant, bij het invaren nog een beetje hoge wal, itt tot Jackson Creek. Op gammele fietsen die hier bij Dosier's Marina staan zijn we net op tijd voor een hap bij Taylors. Meer dan 50M gevaren overigens.