Private yacht, please do not board

Vrijdag 11/7
Kajuitvloer oplichten, water zien en pompen en sponzen, daar waren we vanaf  - dacht ik. De automatische lenspomp stond uit, ivm Coast Guard en milieu en zo. Toch maar aanlaten. De uitlaat, om precieser te zijn de muffler, is aan het eind voor een stukje doorgeroest en daardoor komt water naar binnen als we een beetje schuin over bakboord zeilen - wat we deden van Manhassat Bay neer Oyster Bay. Prachtig gezeild overigens.
Van Oyster Bay is de keus langs Long Island blijven, met 25M niets om in te varen of te ankeren,
of over te steken naar de Connecticut-kant. We doen dat laatste, naar South Norwalk. Dat blijkt een leuk stadje met veel eet- en drinkhuizen, zoals de Guvner's Brewery met zes home brews van de tap. "We love Guvs'", is de kreet.
We zijn in een andere staat, ik moet me weer melden bij de douane. Die kan eerst mijn license-nummer niet vinden, dan wel, maar: "your license is expired". Ik leg uit dat het verlengd is, maar met de oorspronkelijke datum van binnenkomst.
"That's not possible, should be a 2014 number... I have to call you back".
We eten Italiaans op een terras op Main Street, gaan naar bed.
Om half zeven 's ochtends gaat de telefoon. De Customs officer van de vorige avond.
"Is it all right if my boss calls you at eight when he comes in? He has to look into it."
Ja, all right, ik ben nu toch wakker. Om 8:05 belt de boss, om het makkelijker te maken mail ik hem  vervolgens mijn license, waarop hij terugbelt: "This is confusing, I will mail you a new license". Wat hij 10 minuten later doet, ik mag nu tot 12 juli 2015 blijven.
We blijven nog een dag, gaan naar de film (Malificent) en zien de "troost-finale" Brazilie-Nederland. 3-0 voor NL. Als ze nou de hele tijd zo gevoetbald hadden ...
Er komt slecht weer aan. Om dat voor te zijn en niet vast te roesten gaan we verder, naar Captain's Cove Seaport in Black Rock. Het blijkt een pret-centrum vlakbij Bridgeport. We zijn op tijd voor de voetbal-finale. We staan even voor het beeld van een jong stel.
"Hey friend, can you move a bit? Come, sit here, room enough!"
Zij is voor Duitsland, hij voor Argentinie, met vlaggetje in de aanslag. In de 119e minuut scoort Duitsland eindelijk de eerste goal van de wedstrijd en is het wereldkampioen. Zij danst rondjes, hij kijkt beteuterd.
's Avonds schuift er een mooie zeilboot voorbij. "French?" Nee, Dutch! "Sorry, I should have known, horizontal stripes. I'll come by if you don't mind."
Even later hebben we een buitengewoon genoegelijk gesprek met Brec, die de wereld rond geweest is op zijn bootje, zijn vrouw vloog dan in op Tahiti, Nieuw Zeeland, etc. Komt bekend voor.

Er komt wel wat onweer en regen over maandag, maar niet het vreselijke weer dat was voorspeld. Dat komt dinsdag. Weer hetzelfde, wat buien, maar het valt allemaal wel mee. De havenmeester vertelt dat de Nina en Pinta, replica's natuurlijk, aan het eind van de middag komen. "You know what ships that are?" Natuurlijk weet ik dat.
Ooit lag hier de (replica van) het Britse fregat HMS Rose (uit de War of 1812), maar, ondanks dat het een toeristische trekpleister was, was het onderhoud was niet op te brengen en is het voor $1,5mln verkocht aan Hollywood, waar het de hoofdrol kreeg in Master & Commander. Nu ligt er een tweemast Skipjack, waarvan het onderhoud ook te wensen overlaat.
De schepen van Columbus komen binnen, ze zien er somber, donker uit. (Ik had toen ik klein was van Revell in-elkaar-plak modellen ervan en die waren wit, verven deed ik ze niet, vandaar misschien dat ik deze zo donker vond.)
De voorspellingen blijven chance of thunderstorms, maar daar trappen we niet meer in. We zeilen verder met 3 a 4 knopen naar Milford. Na een heerlijk maal in Bistro Basque en een kout met de eigenaar over Lekeitio waar we ooit kampeerden - goed voor een bel cognac on the house - gaan we in stortregen terug naar de boot. Hebben de weermannen (M/V) toch nog even gelijk.
We liggen bij Milford Boat Works, die me evenwel niet kunnen helpen met de uitlaat: "it's European".
Donderdag 17/7 zeilen we met lichte wind achter langzaam verder, naar de Thrimble Islands, alwaar we  voor anker gaan. Het is een idyllische plek, tussen een dozijn rotseilandjes. De meeste met een of twee huizen, alleen op het eilandje Money staat een hele straat. Het is allemaal private, aan (ei)land mag je niet.
Het doet me sterk denken aan de wateren rond Mollosund in Zweden waar ik de zomer van 1969 werkte bij  Antonsson's Pensionat. En Monique aan Pippi Langkous en Het eiland Zeekraai. Bewoners brommen af en aan in hun motorboten, Monique zwaait ze beminnelijk toe
Vrijdag staat de stroom tot het eind van de middag tegen, wij blijven tot dan lekker dobberen achter het anker. Het weer is intussen weer stabiel mooi. We bellen Reina voor haar 35e verjaardag. Ze vertelt dat de Russen in de Oekraine een pasagiersvliegtuig hebben neergeschoten. Ziek.
Om half vier laveren we tussen eilandjes en rotsen naar diep water en zeilen in mooie avondlicht naar een ankerplek bij Duck Island. Je ligt er beschut achter twee pieren die onder een ongeveer rechte hoek uit het eiland steken. Waarom die aangelegd zijn is een raadsel.

Zaterdag 19/7. We staan vroeg op om het tij te benutten. Voor de monding van de Connecticut River ligt een bank, tussen de kust en die bank kunnen we van 2 knopen meestroom profiteren. We gaan zo hard dat we New London aan de Thames (hier uitgesproken zoals je het in het Engels schrijft, niet Tems zoals de Britten doen) overslaan. Zeiljachten komen naar buiten en wachten het uitleggen van opblaasbakens van de racebaan af. Om elf uur varen we de Mystic River op. Honderden boten liggen hier voor anker, het is, zelfs met de plotter, zoeken naar de tonnen die de smalle vaargeul aangeven. Er is een file zeil- en motorboten naar buiten; wij hebben er al een zeildag opzitten, maar het is nog zaterdagochtend.
De spoorbrug gaat ongevraagd open, op de highway bridge moeten we een kwartier wachten. Om 12 uur leggen we vast in Mystic Seaport, een groot openluchtmuseum, een nautisch stadje uit de 2e helft van de 19e eeuw, met de driemastbark Joseph Conrad, een grote visschoener en een grote hoeveelheid kleinere antieke schepen en scheepjes. Heel byzonder om hier te liggen. We krijgen zelfs een bordje Private Yacht, please do not board.