... en weer terug in Annapolis

Monique: 
Donderdag 13 juni 
Natasha's verjaarsetentje donderdag was kabalig maar gezellig. Na het etentje naar de pub waar het Bouw-kroost doorgaans hun vrije avonden spendeert voor de speciale Birthday-cake. Omdat Natasha nu 21 is mag ze officieel drinken en dat werd gevierd met shots. Wij hebben de rest van de festiviteiten aan de intieme familiekring overgelaten en zijn rond 10 uur naar Oriental gereden. 
Volgende dag heel relaxed doorgebracht o.a. lezend aan de oever van de Neuse River waar het met een heerlijk koel briesje aangenaam verpozen was. 's Avonds gegeten bij Ray en Peggy dat als vanouds weer heel gezellig was. Ook zij zijn van plan NL te komen bezoeken (net als Pat en Joe).... zou leuk zijn! 

Gisteren wekker om 7.15 want er lag een lange rit in het verschiet en daarvoor moesten we het huisje nog schonen en werden we ook nog op de koffie verwacht bij M/M. 
Hierna vertrokken wij om 10 uur en waren, met slechts een korte lunchstop, om 17.30 in Annapolis waar Selena nog netjes aan haar ankerbal lag te wiegen. Uitgebreid en lekker gegeten bij de Middleton Inn, anno 1750: rauwe oesters, Rockefeller oesters, green salad, gegrilde zalm met crab en mixed grill met scallops, shrimps and mahi-mahi, alles vers en goed klaargemaakt, en 
natuurlijk lieten we de vis goed zwemmen. Met zware bepakking uit de huurauto in de watertaxi naar boot, nog een laatste slaapmutsje en onder de wol (spreekwoordelijk dan want het was benauwd, broeierig en regenachtig dus kon het voorluik niet of slechts een miniem kiertje open). 

Onrustige, warme nacht met weer om 7.15 de wekker die onbedoeld afliep. 
Toch maar eruit want we moeten melden dat we nog en nachtje aan onze mooring willen blijven liggen, boodschappen doen met de auto en die dan vóór 12 uur weer inleveren. 
Het regent pijpenstelen als we daarna naar Starbucks lopen en we zijn dan ook zeiknat als we daar binnengaan. 
We nemen koffies en bananabread bij wijze van verlaat ontbijt, downloaden onze krantjes en emails en gaan dan weer terug naar de boot. Het gaat alleen maar harder regenen.  Het water rondom ons is niet alleen bezaaid met kringen maar door de heftigheid van de regen springen middenuit die kringen ronde waterdruppels omhoog; het lijken net duizenden pareltjes. Zo heb elke hoosbui ook z'n schoonheid (vrij naar de heer J. Cruyf). 
Ook voor morgen wordt dit weer nog voorspeld, daarna weer mooi. Met dit weer is varen niet leuk, dus we wachten af.... 
Straks komt Stan voor happy hour op onze boot; de rode wijn, en een fles als dank cadeau, staat klaar. 

Vrijdag 14 juni 
Om 18.15 , toen de regen alweer enige tijd was gestopt, begonnen we ons af te vragen op welk tijdstip bij Stanley het happy hour begon dus voor alle zekerheid even gebeld.... 
We hadden het idee dat we hem wakker belden maar even later kwam hij toch staand in zijn dingy (can't sit, have a bad hip) aan tuffen. Zo'n twee uurtjes gezellig zitten kletsen over van als en nog wat en tegen dat het donker werd stapte hij weer in zijn bootje met de afspraak dat we vanmorgen met hem naar de Bacon consignment store zouden gaan. 
Na nog wat lezen (ik: The goldfinch/Donna Tart; Bas: Traveling with Charley/John Steinbeck; beide zeer tot tevredenheid) en een kopje soep naar bed. 
Gelukkig niet al te warm. 

Vanmorgen werden we allebei spontaan rond zevenen wakker en zijn we maar opgestaan; schitterend weer. Getutteld tot een uur of half negen. Ik zat in de kuip en hoor ineens heftig geklap op/in het water, ik kijk en zie twee vinnetjes, zo'n 10 cm hoog, parallel door het water gaan met daartussen, zo'n 50 cm, een bruine schaduw... een "skate"/rog!!! Stom toevallig had Stan het er gisteravond over gehad anders zou ik het vast niet zo snel herkend hebben. Volgens hem spetteren ze zo in het water om waterluizen kwijt te raken. 
Rond tienen vanaf Selena naar de kant geroeid waar Stan net aankwam. Naar de consignment store waar Bas en ik een zitplankje voor het "lullebootje" en een klein teakhouten kastje voor de "badkamer" voor weinig op de kop tikten. Ze hebben daar ook een uitgebreid assortiment aan tweedehands zeilen, maar die moet Bas eerst nameten. 
Daarna bij de havenmeester voor nog één nachtje bijgeboekt (er worden voor vanmiddag weer thunderstorms voorspeld). Wij gingen daarna naar Starbucks voor het gebruikelijke wifi-ritueel en rond 13 uur door naar Chick & Ruth Delly voor heerlijke crab cakes en Rueben sandwich; mooie tent ook!  
Het is lunchtijd en ontiegelijk druk, vol! Volgepropt met tafeltjes aan de ene kant, dan een nauw gangpad voor zowel klanten als personeel en aan de andere kant de keuken. Achterin nog een nauw trappetje van vijf treden, ook voor personeel en klanten, naar een tweede restaurantruimte achterin.
Een heel gedoe dus; voor klanten om in of uit te gaan, voor personeel om hun bestellingen op te nemen en af te geven. En daar tussendoor loopt dan een Mexicaans (?) meisje met een grote bak voor het afruimen en schoonmaken van de tafeltjes. Die bak is net zo breed als het gangpad dus die moet ze, vol en wel, omhoog tillen als ze iemand moet passeren. Ook op het trappetje is het een gepuzzel van jewelste en jongleren met borden. 
Rond twee uur zijn we weer aan boord want de radars geven aan dat de thunderstorms om drie uur uur zullen woeden. Nou, daar konden we de klok op gelijk zetten! Zwarte luchten, donder, bliksem en weer hoosbuien met opspringende witte parels op het water! Gelukkig hadden we op tijd alles binnen dan wel afgesloten. 
Nu is de bui weer over en zit ik lekker droog in de kuip. Bas vermaakt zich met het schoonmaken van de waterlijn en het nameten van zeilmaten. Kleine vogeltjes pikken behendig kleine visjes uit het water en ook zagen we net een visarend/osprey die een stuk hout uit het water opviste; die moet blijkbaar nog gaan broeden. 
Als het weer het toelaat is er vanavond party with friends bij Stan (every Friday, in memory of my late wife who loved to party). Zelf het nodige meebrengen. 
Het plan is morgen, na Starbucks en evt. consignment store, weer verder te gaan. Voor mij begint dan pas echt de zeilvakantie. 

Zaterdag 15 juni 
Om half zes gisteravond kwam Stan, staand met zijn boot aan de teugel naar ons toevaren, een baardmans in een ander bootje achter zich aanslepend. Die kreeg weer het touwtje van ons bootje en zo voeren we in polonaise naar de overkant waar zich en klein bont gezelschap verzameld had. Een Russisch meisje met peuter van twee, een accountant en marketing man van Intellsat, een arts die hier bij de Naval Academy werkt, wat werknemers van de jachthaven en dus wij en baardmans die iets verderop in de kreek op een boot woont, van Ierse afkomst is en vanwege het Ierse elftal daarom i.t.t. de rest van de Amerikanen nog enigszins geïnteresseerd was in voetbal en ons kon meedelen dat NL met 5-1 van Spanje had gewonnen (wat, als we de Nederlandse kranten van de afgelopen dagen mochten geloven, een wonder genoemd kan worden). Later komen er nog zo wat mensen langs waaronder de opper-havenmeester Bill Brooks die wij natuurlijk uitvoerig bedanken voor het feit dat wij twee weken in zijn haven hebben mogen verblijven. 
Stan gooide wat kleine visjes en "rockfish"-filets op de bbq en een paar maïskolven, heel smakelijk. En tegen de tijd dat de zon weer onder zou gaan sleepte Stan ons weer terug naar de boot.