Thank you Lord

We waren gebleven bij de BBQ in Fall River. De vrienden van J&J, John en Jen, willen het hele verhaal van oversteek en mastbreuk en toch weer verder horen. Monique heeft een fles wijn meegenomen, gelukkig, want J&J zijn alcoholvrij. We komen langzaam ook wat meer te weten over hun kerk: Assemblies of God, een congregation van 500 mensen, de helft van Portugese origine (van de Azoren). Die verbouwen druiven en maken in het najaar wijn, waarvan de dominee dan ook een fles krijgt. Principieel tegen zijn is dus onpraktisch, maar drinken doen ze niet (John overigens wel, dus de fles komt op). Een genoegelijke avond, afgesloten met slapen in een heerlijk zacht bed.
Ik had Joe verteld dat mijn buitenboordmotortje niet wil lopen. "I have the same one (er staal allen Nissan ipv Tohatsu op), I can see if I can fix it". Het motortje is ook meegegaan naar Fall River.
Ik moet vrijdag voor 10am weg zijn van de mooring. Judy heeft een andere bij iemand die ze kent in Newport geregeld dus we verkassen van de ene bal naar de andere. De watertaxichauffeur is onder de indruk dat we er een hebben gevonden, "this is the busiest weekend in the whole summer".
We gaan Newport verkennen. De eetgelegenheden zijn geconcentreerd aan de wharfs. EEn paar stappen verder ligt Old Newport met een flink aantal straten met mooie 18e en 19e eeuwse New England-huizen. Er is een prachtige houten Episcopal Church uit het midden van de 18e eeuw, met een orgel dat een Ierse bisschop geschonken heeft na het door Haendel te laten uitproberen. Zoals overal lopen er gepensioneerden rond die graag over de geschiedenis en wetenswaardigheden vertellen. Ik sluit me aan bij een klein groepje jongeren.
"Where are you from?" is de standaardvraag aan iedereen.
"I'm from Holland" Ik krijg een hand en met een een ernstig gezicht "my condolences".
De jongeren schudden mij ook de hand, "it's terrible, we are so sorry". Ze komen uit de Oekraine.
Naast de Episcolal en Methodist kerken kom ik ook langs een synagoge, een 7e-dag-adventisten-kerk en een quaker-hal, alle uit de tijd dat de puriteinen iets noordelijker deze gelovigen het leven zuur maakten. Niet alleen Nieuw Amsterdam kende dus geloofstolerantie in de 17e eeuw.

Met de bus gaan we langs de mansions, paleizen gebouwd aan de oceaan, door de supperrijken aan het eind van de 19e eeuw, als zomerhuisjes. We gaan Marble House van Alva Vanderbilt in. Fascinerend, geinspireerd door een bijgebouw van Versailles, een mengsel van megalomane decadentie en soms ook echt mooi. Het grootste mansion, The Breakers, met 70 kamers, ook van de Vanderbilts, staat op onze bucket list.
Zondag 27/7 gaan we verder, naar Pirate's Cove Marina in Portsmouth RI, vlak bij Fall River. Bij Fort Adams - waar het Folk Festval gehouden wordt, en de volgende week het New Port Jazz Festival - ligt een groot modern zeiljacht met een nederlandse vlag. We varen er langs, het is de Aragon uit Rotterdam, "jullie zijn ver van huis!" "jullie ook!". Hun kinderen wilden naar het Festival krijgen we nog mee. Voor de wind zeilen we Narraganset Bay in. Als we langs Prudence Island gaan begint het te regenen. Na een half uur wordt het droog, even en dan komt er meer aan. Voor het eerst dit jaar doe ik een zeiljas aan. Voor Bristol Point gaat de stroom tegen staan en loopt de voortgang terug tot onder de twee knopen. Nog een vier mijl te gaan, jammer, motor bij. In de Hummocks, in de engte van de brug die we door moeten vlak voor Pirate's Cove Marina, staat 4-5kn stroom tegen. Ik heb gebeld voor een mooring, K11, die ik niet kan vinden tussen alle ballen die volgens mij strikt willekeurig genummerd zijn. Monique komt boven, het is intussen min of meer droog, en ontdekt wel een systeem.
J&J halen ons op in hun dinghy, met aan boord een chinees meisje dat ze op Block Island tegenkwamen en dat voor het weekeinde bij ze logeert. Ze heeft een studenten-werk visum voor drie maanden en werkt bij een bakery-ijssalon. "When she doesn't come off the island, she has a very limited view of America", zegt Judy.
We maken (beter, we hadden ze vrijdag al even gezien) kennis met the twins, Aaron en Stephen, bijna identiek. Hoewel 38, zijn het jongens, zeker met het chinese meisje (Lolita is haar aangenomen Engelse naam) in hun buurt. Monique bakt pannekoeken met spek, Stephen blijkt wel te drinken en voorziet Monique van witte wijn, Joe gaat voor in gebed en dankt The Lord voor het eten, de nieuwe vrienden, de prachtige dag (altijd voor het eten, ook voor een broodje in de auto en in een restaurant) en het wordt een geanimeerde avond. We slapen weer heerlijk in het zachte bed.
"Wouldn't it be an idea if we all went to Boston today and you stay another night?" zegt Joe de volgende ochtend. Ik vind het een goed idee, met Selena naar Boston wil ik liever niet, maar even van Boston proeven wel. Met de auto naar de metro, een keer overstappen, en dan komen we in het Old State House in het centrum naar boven. Quincy Market, lunch bij Durgin, Fanueil Hall, met de ferry naar USS Constitution, origineel linieschip uit 1795 dat een belangrijke rol speelde in de War of 1812, terug naar Park Street Church en de Old Granary Burial Ground; een volle dag.
Lolita moet dinsdagavond weer aan het werk en moet terug op de Block Island boot van 8 uur uit Fall River. We horen weinig leven om 7 uur of 7:30 of 8:00; als we iets later beneden komen is ze er nog.
"Wouldn't it be an idea", zegt Joe, "if you stayed one more night? We can take Lolita to the Block Island Ferry of 3pm from Judith Point and then drive on to the Defender Store* in New London to look at stuff you need**. And I found a used tank for your outboard*** so we can fix that!"
*(grote winkel met bootspullen) ** (zoals een radar) ***(niet alleen wilde het motortje niet lopen, bij de tankdop lekte ook benzine. Beide euvels zijn dankzij Joe verholpen nu). Dus rijden we naar Judith Point, zetten Lolita af ("Goodbye mam, goodbye dad, goodbye professor, goodbye real lady (=Monique), I love you and will miss you"). New London is nog een flink eind verder. Ik wordt wijzer over radars, de Furuno 1623 die ik had is gezien wat randvoorwaarden nog steeds de "beste" keus, maar niet op voorraad en $300 duurder dan thegpsshop.com hem aanbiedt.
Monique biedt aan te koken, maar dat hoeft niet: thuis liggen zeven grote levende kreeften op ons te wachten, van een berouwvolle visser die zaterdag een deel van zijn vangst beloofd had aan de dominee maar ze toen aan een restaurant verkocht. Beschrijven hoe heerlijk het maal was lukt niet.

J&J zijn half met pensioen en besluiten ons met de boot te vergezellen naar Martha's Vineyard, ruim 30M vanuit Pirate's Cove. De wind is zuid, de eerste 9M op de Sakonnet River pal tegen, maar de stroom staat mee. Dan is de koers, langs Cuttyhunk (niet de kant waar een ankerplaats is), zuidoost en kunnen we zeilen. Het is prachtig weer, Selena loopt lekker, de oceaan zorgt voor een lome deining. Monique laat zich zelfs ontvallen dat als ik kon garanderen dat het altijd zo was, ze wel de oceaan met me over zou willen.
De laatste 8 mijl gaat de stroom tegenstaan en wordt afstand tot Menensha Bight waar we gaan ankeren dan wel langzaam kleiner, maar de ETA steeds later. Helaas, de motor moet helpen om de voortgang op 4 knopen te houden. Er zijn nog een paar moorings vrij @ $20. We pakken er eentje, slaapt toch ontspannener. J&J hebben er een achter ons. Ze komen bij ons spaghetti met tonijn eten.